Chronisch depressief?

Vooral voor buitenstaanders is het vaak even wennen aan de taal en de omgang van mensen die werken in de binnenvaart. Zowel aan de wal als op het schip is dit niet altijd even vriendelijk of politiek correct. Reacties op vragen, nieuwe initiatieven, problemen en uitdagingen zijn doorgaans negatief van aard. Soms is dit prettig, want je weet direct wat iemand ervan vindt of dat je in een goeie of juist niet de goeie richting zit. Het nadeel is dat problemen en oplossingen al worden afgekraakt voordat iets gestart wordt.

Het oplossen van een probleem gaat niet over één ‘nacht ijs’ en is ook niet in een dag opgelost. Dit duurt langer en brengt helaas ook fouten met zich mee. Je merkt toch vaak dat daar in deze sector weinig begrip voor is. Ik vraag me dan ook daadwerkelijk af: zijn wij als sector niet chronisch depressief?

Als we dit erkennen met z’n allen kunnen we er wellicht aan werken om chronisch positief te gaan worden. Naar mijn idee is de manier waarop nu wordt gecommuniceerd met elkaar en de wijze waarop problemen worden aangepakt vaak niet de juiste. De positieve insteek ontbreekt en die is net zo hard nodig. Mensen mogen fouten maken, maar het gaat erom dat er van die fouten wordt geleerd en dat we begrip hebben voor elkaars situatie.

Misschien is dat de mooie kerstgedachte voor dit jaar…