(Semi)autonoom varen

Stel u eens een geladen binnenvaartschip voor met bestemming
Moerdijk, alleen dan zonder kapitein in de stuurhut en met slechts
een enkele matroos aan dek voor het onderhoud. In het verleden
volstrekt ondenkbaar, maar in de toekomst is het misschien wel
ons ‘nieuwe normaal’.
Het nijpend tekort aan arbeidskrachten en de bijbehorende hoge
vergoedingen aan personeel in de binnenvaart worden een steeds
groter probleem. Opvolging vanuit ‘eigen gelederen’ is geen
vanzelfsprekendheid meer en personeel van buiten de vaart komt
slechts mondjesmaat door.
De vraag is of de huidige generatie binnenvaartondernemers de
oplossing voor het personeelstekort niet deels uit handen heeft
gegeven door zelf te veranderen? Stimuleren we de volgende
generatie nog écht om te gaan varen? Hadden we niet zuiniger
moeten zijn op de ‘oude’ binnenvaart en verdwijnt met (semi)
autonoom varen niet het menselijke van het varen?
Of, is het juist goed dat ‘de binnenvaart’ innoveert en geven we de
volgende generatie juist de mogelijkheid om bewust te kiezen?
De waarheid zal ergens in het midden liggen. De rol van
een kapitein zal door (semi)autonoom varen zeker nog niet
verdwijnen, maar wel veranderen en dat biedt gelijk kansen
voor de volgende generatie. Bovendien draagt (semi)autonoom
varen ontegenzeggelijk bij aan het tegengaan van het huidige
personeelstekort en dat is toch wat we met elkaar willen?
Kortom, omarm de ontwikkelingen. Innovatie hoeft per definitie
niet te betekenen dat de charme van het varen verloren gaat, maar
zal het wel veranderen.