Van bestuurskamer tot machinekamer

Het aantal vrouwen werkzaam in de transportsector is laag. Slechts 22 procent van de Europese transportbanen wordt door vrouwen bekleed, in de maritieme sector is dat percentage 20 procent en in het wegvervoer zelfs 14 procent. Dat kan beter!

Gelukkig worden er initiatieven ondernomen door de sector. Denk bijvoorbeeld aan seminars, aan ‘women networks’ die binnen bedrijven worden opgezet of heuse ‘Girls! Tech-Camps’ bedoeld om meisjes te interesseren voor een technische job (georganiseerd door de Oostenrijkse spoorwegen in samenwerking met IBM). En iedereen zal het met me eens zijn: deze initiatieven moeten zonder meer worden doorgezet en gestimuleerd.

De politiek kan daar een handje bij helpen. Maar sommige politieke groepen in het Europees Parlement vinden dit niet genoeg en grijpen naar de simpele weg: vrouwenquotum. Wat mij betreft moet de EU daar verre van blijven. De lidstaten kunnen dit prima zelf regelen en het zou eerder bottom-up moeten werken (‘attract and inspire’) in plaats van dwingend en top-down. Alleen zo krijg je iedereen mee en creëer je die benodigde duurzame, lange termijnverandering.

Wat dan wel? Ik zie een rol voor de politiek middels stimulering, specifiek in het wegnemen van obstakels. Denk aan het aanpakken van de loonkloof, een veilige werkplek voor vrouwen en het aantrekkelijker maken voor hen om fulltime te gaan werken. Maar ook het creëren van rolmodellen. En onderwijs, wat een rol kan spelen door meiden niet pas bij hun eindexamen of afstuderen met transport en logistiek in aanraking te laten komen, maar juist eerder al op de middelbare of basisschool.
Zo pak je echt de problemen aan, wat met het invoeren van een vrouwenquotum simpelweg niet wordt opgelost.

Belangrijk hierbij is dat alle lagen in organisaties gevuld moeten worden. Hiervoor maak ik mij dan ook hard in de transportsector: typische ‘mannenbanen’ aantrekkelijker maken voor vrouwen en meer vrouwen in alle lagen, ook in de operatie bij een raffinaderij, aan boord van een schip, in de cockpit, machinekamer en in de vrachtwagen. Dat biedt kansen om door te groeien, het gaat stereotypes tegen én het helpt bij het oplossen van de personeelstekorten.
We moeten doen wat nodig is en dat dat betekent dat we ons in de politiek moeten richten op het wegnemen van de obstakels die er zijn voor vrouwen, zowel in de bestuurskamer als de machinekamer.

Laat ik nu net komende maanden als hoofdonderhandelaar aan de slag gaan in de Transportcommissie met het opinierapport met de toepasselijke titel: ‘transport moet werken voor vrouwen’! Voorbeelden uit de praktijk helpen mij hierbij. Stuur mij dan ook gerust een mail via caroline.nagtegaal@ep.europa.eu.