Fantastisch beeld tijdens de reis.

Stichting Jongeren en Kanker organiseerde in augustus een zeilreis voor lotgenoten. De jongeren voeren in een paar dagen naar de Engelse kust en terug. ‘Fijn om aan één woord genoeg te hebben.’

• Chantal Blommers

De groep van vijfendertig jongeren vertrok halverwege augustus vanuit Rotterdam en voer via de Nieuwe Waterweg over de Noordzee naar Engeland. Na een overnachting daar werden de zeilen opnieuw gehesen voor de terugreis. In totaal was de groep vijf dagen met elkaar op pad. Het doel van de reis was om even de zorgen te vergeten en contact te maken met jongeren die hetzelfde hebben meegemaakt of meemaken.

,,Varen heb ik altijd heel bijzonder gevonden, maar met deze groep was het extra speciaal’’, zegt Ruben van Duijn, die ambassadeur is van Stichting Jongeren en Kanker. ,,Iedereen heeft kanker gehad of zit in het behandelingsproces. Je begrijpt elkaar, zonder per se je hele verhaal te moeten vertellen. Dat is een vorm van begrip die je eigenlijk alleen bij lotgenoten vindt.’’


Het zeilschip Eendracht.

Begrip
Ruben (26) weet waar hij het over heeft. Op zijn dertiende werd er bij hem een hersentumor geconstateerd. Als gevolg daarvan werd hij blind en zal hij de rest van zijn leven medicijnen moeten slikken. De groep jongeren werd aan boord goed begeleid, maar was in principe zelf verantwoordelijk. ,,Als dan iemand zegt: sorry, ik heb echt geen energie om nu een taak op te pakken, dan begreep iedereen dat meteen. Dat begrip is er niet altijd. Zeker als je jong bent, verwachten mensen dat je snel weer helemaal ok bent, maar dat is niet altijd zo. Ook als je bent genezen, duurt het nog wel even voor je er echt bovenop bent.’’
De diagnose kanker is altijd heftig. Voor jongeren tussen de 18 en 39 – waar de Stichting Jongeren en Kanker zich voor inspant – betekent het dat zij middenin hun leven een pas op de plaats moeten maken met school, carrière en/of (het starten van een) gezin. ,,Vroeger werden alle mensen die kanker kregen op dezelfde manier behandeld, maar het maakt veel uit of je 18 bent of 80’’, zegt Ruben. ,,Stichting Jongeren en Kanker zette zich in eerste instantie in voor meer onderzoek naar kanker op jongere leeftijd en voor onderzoek naar waar jongeren die plotseling patiënt zijn het meeste behoefte aan hebben. Maar inmiddels is er ook al een tijdje aandacht voor lotgenotencontact en zijn er soms evenementen. Het is altijd fijn om elkaar te ontmoeten.’’
Lotgenoten kunnen elkaar treffen tijdens een bioscoopavond, of een diner. En er is dus sinds een aantal jaar de zeiltocht vanuit Rotterdam, waarbij de jongeren voor een aantal dagen met elkaar optrekken. ,,Juist het ritme op de boot is heel fijn”, zegt Ruben. ,,Iedereen heeft een taak en dat is heel overzichtelijk. Er hoeft niet gepraat te worden, maar het mag wel.’’

Ambassadeur
Zelf was hij een aantal keer mee geweest met zeilen, toen hij zich bij de stichting meldde. ,,Ik had er zoveel aan gehad, dat ik graag iets terug wilde doen. Om nog meer van deze geweldige zeilreizen te maken, zet ik me als ambassadeur in en ga ik op zoek naar sponsors die de reis op financieel gebied willen steunen. Daarnaast heb ik zelf een actie opgezet en verkoop ik zelf ontworpen mastvlaggetjes: kleine voor de pleziervaart en grote voor de beroepsvaart. Ook ga ik naar passanten in de jachthavens om ze een vlaggetje aan te bieden.’’
Dat uitgerekend hij ambassadeur werd van de zeiltrip, kan geen toeval zijn. Van kleins af aan is hij gek geweest op varen. ,,Mijn vader werkte in de binnenvaart en ik heb altijd gedacht dat ik in zijn voetsporen zou treden, tot ik ziek werd. Dat zit er niet meer in, maar varen voelt nog altijd als thuiskomen. Het was mooi om dat onlangs weer te ervaren, samen met lotgenoten.’’


Ruben van Duijn (midden) is ambassadeur van Stichting Jongeren en Kanker.