Vaart op: de Silver (105 x 10 meter, bouwjaar 2009).
Vaargebied: geen vaste route, vooral de Donau, Neckar, Rijn en Main.
Aan boord: kolen, veevoer, kunstmest, van alles.

Bevalt de vrije vaart?
,,Zeker! We varen het liefst richting de Donau. Dat is voor ons prima te doen. Natuurlijk ben je wat verder weg van huis, maar dat is geen probleem. Als er eens iets is thuis, dan pakken we gewoon het vliegtuig en zijn we zo thuis.’’

De Donau spreekt zeker aan vanwege de rust?
,,Ja, het is er veel gemoedelijker. Op de Rijn is men altijd gehaast, iedereen vaart door elkaar heen. Zodra je op een zijrivier komt, is dat op slag voorbij. Dan is het in één keer stukken relaxter. Daar genieten we van.’’

Was het altijd al duidelijk dat je zou gaan varen?
,,Nee, zeker niet! Maar ja, ik kwam mijn man Jurgen tegen. Die had daarvoor al in de kustvaart en in de visserij gezeten en daarna in de tankvaart. We besloten samen te gaan varen. Ik ben wel opgegroeid met de binnenvaart. Mijn halve familie voer en mijn vader heeft een scheepsreparatiebedrijf. Mijn ouderlijk huis staat op het bedrijfsterrein. Met mijn ouders ging ik ook altijd op vakantie met ons bootje. Ik was dus altijd al een botenmeisje, maar dat ik zelf de binnenvaart in zou gaan? Nee, dat had ik nooit gedacht.’’

Geen spijt?
,,Zeker niet! We dachten: we gaan het gewoon samen proberen. Als het niet bevalt, gaan we zo weer iets anders doen. Nu, bijna twintig jaar later, vinden we het nog steeds leuk.’’

Wat maakt het varen mooi voor je?
,,De vrijheid, het elke dag ergens anders zijn. Ik vind het heerlijk om ’s ochtends te beginnen met varen. Ik geniet dan van de rust, de zon die opkomt, het uitzicht vanuit je kantoor, haha. Het feit dat je veel ziet, spreekt me aan. Dat je overal komt en veel kunt ontdekken. Op de Rijn varen we altijd hard door, maar vanaf de zijrivieren gaan we graag de wal op. Dan gaan we een leuk stadje in, lekker uit eten. We weten precies waar overal alle leuke restaurantjes zitten. Als we niet de wal op kunnen, is dat ook niet erg. Jurgen heeft een passie voor koken, dan maken we het aan boord gezellig.’’

Wij zien het varen echt als een ‘way of life’

Heb je een favoriete ligplaats?
,,Zeker, meerdere zelfs. Regensburg in Duitsland vinden we leuk. We zeggen altijd: Regensburg in zicht, dan gaat onze eigen keuken dicht. Onze thuishaven in Maasbracht is fijn. Rotterdam ook, daar hebben we ook een grote kennissenkring. Als we tijd hebben, blijven we altijd een paar dagen liggen in de Maashaven. Dan gaan we naar eetcafé Promenade, bij Lau en Inge. Veel mensen die we kennen, vooral andere schippers, komen daar ook. Net als in café ’t Buisie op het Noordereiland.’’

Jullie leiden duidelijk nog echt het authentieke schippersleven?
,,Klopt, we proberen dat wel in stand te houden. We wonen en werken aan boord, proberen geregeld af te spreken met vrienden of te buurten bij elkaar. Dat herken ik wel van vroeger, van toen mijn opa en oma ook nog voeren. Wij zien het varen echt als een way of life. We zijn altijd aan boord en gaan alleen van boord als we op vakantie zijn.’’
Mis je het leven op de vaste wal niet?
,,Nee hoor. Het is alleen vaak wat lastig afspraken maken met de tandarts, de huisarts en dergelijke. Jammer is het weleens als je een feestje mist, maar we doen er altijd alles aan om erbij te zijn. Meestal lukt dat wel.’’

Heb je een favoriet contact in de binnenvaart?
,,De bedrijven waarmee we werken, vrienden en kennissen met wie we afspreken en die we ontmoeten; ik zou er niet eentje specifiek kunnen uitpikken. Dat is ook het leuke aan het varen: we hebben een brede, internationale kennissen- en vriendenkring.’’

Grootste ergernis in de binnenvaart?
,,De ligplaatsenproblematiek. En het gegeven dat wij als schippers altijd alles op orde moeten hebben en als dat niet het geval is, we hoge boetes tegemoet kunnen zien. Terwijl vaarwegbeheerders hun kunstwerken niet altijd goed onderhouden en dan gewoon bijvoorbeeld een sluis stilgooien, vanwege werkzaamheden, die dan ook nog uitlopen. Dat vind ik krom.’’