Aan boord bij: Ron van der Putten.
Vaart op: de Christiane Deymann (181,50 x 11,45 meter, bouwjaar 2000).
Vaargebied: vaste route tussen ARA-gebied en Kehl in Duitsland.
Aan boord: schroot.
Bevalt het varen van een vaste route?
,,Ja, prima. Verandering op zijn tijd vind ik leuk, maar met een vaste vaarroute kun je wat meer plannen.’’
Heb je een favoriete vaarroute?
,,Ook dat maakt me niet zoveel uit. Met mijn vorige schip heb ik tweeënhalf jaar op de Donau gevaren, dat was ook leuk. Ik vloog dan naar het schip. Vanwege de afmetingen van ons huidige schip hebben we beperktere mogelijkheden. Voor de Moezel bijvoorbeeld zijn we te groot. We zitten nu doorgaans op de Boven-Rijn en daarboven. Af en toe gaan we de Main op.’’
Heb je een favoriete ligplaats?
,,Kehl is een leuke stad, je hebt er leuke restaurantjes om lekker te eten. We komen er veel, hebben daar ook een huisarts. Mülheim an der Ruhr is ook leuk. Ook daar komen we geregeld en hebben we een huisarts. Mijn vrouw Nathalie en ik zijn allebei hartpatiënt. Voor medicatie en controles is het goed om op meerdere plekken artsen te kunnen raadplegen. Als we alles passend kunnen regelen met tussenstops bij onze artsen, komt het altijd allemaal prima in orde.’’
Wat maakt je huidige schip prettig om op te varen?
,,Het schip is eigendom van de Duitse Reederei Deymann, maar we behandelen het als ons eigen schip. We krijgen daarin sterk de vrije hand van onze opdrachtgever. De rederij heeft veel vertrouwen in ons, dat is belangrijk. We zijn hier in 2017 op gekomen en mijn vrouw heeft bijvoorbeeld de volledige woninginrichting verzorgd van alle drie de woningen op het schip.’’
“Met een kleine boerderij hebben we ook thuis veel om handen”
En hoe is het vaarcomfort?
,,Het is wat de techniek betreft natuurlijk wel een groot schip, dat geeft wat meer stress af en toe. Als iets net iets anders loopt met laden en lossen, bijvoorbeeld. Maar het hele team is goed op elkaar ingespeeld. Als er iets is, weet iedereen precies wat-ie moet doen. We varen met een bemanning van vier personen, drie stuurmannen en ikzelf. Mijn vrouw behoort officieel niet tot de bemanning. We werken al tien jaar met dezelfde mensen. Elke maand wisselt dit, zij werken in een shift van vier weken.’’
Jullie ook?
,,Nou, vanaf januari doen wij een stapje terug. Dan gaan we ook wat meer naar huis. Wij zijn over het algemeen acht maanden per jaar aan boord, maar gezien onze gezondheid is het goed dat een klein beetje te veranderen.’’
Ook mooi om thuis weer wat meer op te kunnen bouwen, toch?
,,Precies. En we hebben thuis ook veel om handen. We hebben een kleine boerderij met twee paarden, vijf varkens, een paar katten. We hebben ook vijf honden. Een aantal meisjes verzorgt de dieren. Zij zijn er bijna elke dag. De kleine hondjes zijn bij onze dochter. Onze twee grote honden hebben we aan boord.’’
Was het altijd al duidelijk dat je zou gaan varen?
,,Ik ben op een schip geboren. Mijn vader was schipper, mijn opa en overgrootopa ook. Het is me met de paplepel ingegoten. Ik ben er sowieso de persoon niet naar om op kantoor te gaan zitten. Ik moet bezig zijn.’’
Favoriete contacten in de binnenvaart?
,,Vrienden en kennissen die we tegenkomen. Mensen met wie je af en toe samen ligt en een avondje barbecuet. Dat doen wij nog volop, hoor. Met onze eigen ploeg ook. We zijn vrij hecht met elkaar, proberen elke vier weken iets met elkaar te ondernemen. Dan barbecueën we of eten we een hapje op de wal. Elk jaar doen we dat ook een keer met de hele ploeg.’’
Grootste ergernis in de binnenvaart?
,,De mentaliteit onder schippers. Die is vergeleken met toen ik dertig jaar geleden begon vaak ronduit schandalig. De manier waarop gecommuniceerd wordt via de marifoon, de woorden die gebruikt worden bij het minste of geringste wat fout gaat: het gaat me elke reis meer tegenstaan.’’
