Meer dan tweeduizend gasten genieten jaarlijks van bijzondere reizen op vakantie-hospitaalschip Prins Willem Alexander, maar deze dreigen door minstens een seizoen gedwongen stilliggen in gevaar te komen.
De cruisevaart lijdt zoals bekend hard onder de coronacrisis. Sneu in het bijzonder is dat voor de gasten die normaliter aan boord zijn van vakantie-hospitaalschip de Prins Willem Alexander: mensen met een zorgvraag voor wie een week varen vaak een korte onderbreking van een sociaal isolement betekent. Het gedwongen stilliggen van het schip is een serieuze bedreiging voor de toekomst van deze bijzondere vakanties.

Matthijs Daniels

De Prins Willem Alexander is volledig ingericht op passagiers met een zorgvraag, met alle voorzieningen voor een zorgeloze vakantie. Ongeveer vijfendertig zorgorganisaties boeken het schip jaarlijks voor cruises voor hun cliënten of patiënten. De Prins Willem Alexander maakt gemiddeld eenenveertig reizen per jaar.
Maar 2020 is geen gemiddeld jaar helaas. ,,We hebben welgeteld twee weken gevaren dit jaar’’, zegt John Vierhouten, directeur van de Stichting Varende Recreatie, de organisatie achter de Prins Willem Alexander. ,,En met de huidige perikelen, de toename van het aantal coronagevallen, verwachten we niet dat er nog reizen komen. Ik vraag me af of we volgend jaar weer kunnen varen. Als dat niet zo is, wordt het een vervelend verhaal.’’

Kwetsbare doelgroep
De reguliere cruisevaart mag weer ‘iets’, zij het met een veel kleiner aantal passagiers aan boord. Voor de Prins Willem Alexander is dat geen optie. Vierhouten: ,,Wij varen met vijftig gasten en zesenveertig begeleiders. Zorgorganisaties willen graag dat maximaal aantal personen aan boord. Wij zijn niet in de positie om lagere prijzen te rekenen als er minder mensen meegaan, want we varen al tegen kostprijs. Daarbij is juist onze kwetsbare doelgroep nu terughoudend als het om zulke reizen gaat. Dat werkt al ver door. Organisaties vragen zich af: een cruise in maart volgend jaar, moeten we dat nu doen of niet?’’
De gevolgen zijn al duidelijk voelbaar. Van de negen mensen binnen de organisatie zijn er zes ontslagen vanwege het uitblijven van werk en inkomsten. Dat is al heel vervelend natuurlijk, maar de stichting bestaat in ieder geval nog. Maar: ,,We zijn geen rijke organisatie. We overleven 2020 wel, maar het geld dat we hadden is snel verdampt. Dat was eigenlijk bedoeld voor onderhoud. Die geleden schade willen we graag goedmaken, want we willen onze broek ook kunnen ophouden als we in de toekomst eens een motor moeten vervangen. En als we straks in 2021 nóg een half jaar niet kunnen varen, dan ziet het er somber uit.’’

Het zou meer dan sneu zijn voor de 2050 gasten per jaar als de cruises van de Prins Willem Alexander zouden verdwijnen. ,,Voor negen van de tien mensen zijn dit de enige vakanties die ze kunnen hebben, omdat alles hier aan boord is ingericht op hun zorgvraag. Deze mensen zijn vaak eenzaam thuis en leven hier het hele jaar naartoe’’, weet John Vierhouten.
Hij weet ook: ,,Er zijn best fondsen die ons willen steunen, maar die krijgen natuurlijk heel veel aanvragen momenteel. Veel goede doelen verkeren in zwaar zweer. We hopen op sympathie uit de maritieme sector en op hulp bij het terugverdienen van de geleden schade zodat de stichting kan voortbestaan.’’
www.vakantieschip.nl

De Stichting Varende Recreatie werd in 1972 opgericht op initiatief van enkele verpleeghuizen. De stichting kocht de Henry Dunant van het Rode Kruis en doopte het schip om tot Prins Alexander. Na ruim dertig jaar werd in 2003 de nieuwe, huidige Prins Alexander gedoopt door Koningin Màxima en in gebruik genomen.